งานด้านออกแบบไม่ได้รับยกย่อง ส่งเสริมจากสังคมไทย (โดยรวม)
ไม่ได้ตำหนิหน่วยงานที่ส่งเสริมด้านนี้อยู่แล้ว ไม่ได้ตำหนิคนที่คิดดีอยู่แล้ว แต่กล่าวถึงสังคมส่วนใหญ่โดยรวม
เนื่องจากไปอ่านเจอบทความที่เว็บบอร์ด Hardcore Graphic เรื่องการแอบอ้งเอาผลงานคนอื่น หรือขโมยผลงานกัน เป็นเหตุให้ผมคิดได้ว่า อาจจะมีผลงานใครติดอยู่ในผลงานที่ผมทำ เช่นภาพรีทัช หรืออาร์ตเวิร์คเก่าที่ลูกค้าส่งมาให้ปรับแก้ เป็นต้น จึงเกรงเกิดการเข้าใจผิดกัน
เพราะเกิดจากความรู้สึก ความภูมิใจของผู้สร้างสรรค์ผลงานที่ออกแบบ ความรัก ความหวงแหน จึงเกิดกระทู้ดังกล่าว นั่นก็เป็นที่มาของการเขียนบทความนี้
งานออกแบบบ้านเรายังขาดการส่งเสริมด้านการออกแบบจากเจ้าของงาน ผมเคยเห็นงานออกแบบสวยมากแต่เปิดดูในหน้ากอง บก. ก็ไม่มีชื่อคนออกแบบ มีเพียงชื่อหน่วยงานที่ออกแบบ แต่ก็ไม่ใช่บริษัทออกแบบ งงจริงๆ ซึ่งก็หมายถึงการขาดการส่งเสริมศิลปินผู้สร้างสรรค์ผลงานนั่นเอง แล้วสังคมเราจะเจริญได้อย่างไร?
ต่างจากงานออกแบบของฝรั่ง เขายกย่องผลงานออกแบบดีดี มีลงลายเซ็นต์ หรือบริษัทที่ออกแบบบนผลงานนั้นๆเสียด้วยซ้ำไป นั่นคือที่มาของชื่อเสียงของศิลปินผู้สร้างสรรค์ที่มีมากมายในหลากหลายสาขาของฝรั่งเค๊า แต่ทำไมศิลปินไทยจึงมีน้อยเหลือเกินทั้งที่มีผลงานดีดีออกสู่ตลาดมากมาย นั่นก็เพราะว่าเจ้าของผลิตภัณฑ์สินค้า ไม่ต้องการให้มีชื่อคนออกแบบติดอยู่กับงาน หรือไม่เห็นความสำคัญ หรือเห็นว่าเป็นปัญหาเสียด้วยซ้ำ ผมกลับมองตรงกันข้าม งานชิ้นไหนมีการกำกับชื่อผู้สร้างสรรค์กลับดูดี ถึงแม้จะยังไม่เป็นที่รู้จัก ก็ดูดี ดูเป็นผลงานมีคุณภาพระดับหนึ่ง ไม่ใช่โนเนม
ผมผ่านงานออกแบบดีไซน์มามากกว่า 1,000 ชิ้น ก็นับชิ้นได้เลยว่ามีชื่อติดอยู่กับผลงานกี่ชิ้น ไม่ถึง 5 ชิ้นมั๊งครับ 555+
ส่วนเรื่องผลงานใครที่ติดมากับงานที่มาถึงมือผม ถ้าเจ้าของงานพบเห็นก็แจ้งด้วยนะครับ ผมจะให้เครดิต ติดชื่อไว้กับบทความของผม ว่าผลงานภาพรีทัชโดยใคร หรืออาร์ตเวิร์คเก่าเคยออกแบบไว้ก่อนหน้านี้โดยใคร เพราะเมื่องานผ่านมาถึงผมก็ไม่รู้ว่างานชิ้นนี้ใครเคยทำมาบ้าง
หวังว่าบทความนี้จะสร้างความกระจ่าง ความเข้าใจที่ดี ร่วมกันในสังคมครับ
เนื่องจากไปอ่านเจอบทความที่เว็บบอร์ด Hardcore Graphic เรื่องการแอบอ้งเอาผลงานคนอื่น หรือขโมยผลงานกัน เป็นเหตุให้ผมคิดได้ว่า อาจจะมีผลงานใครติดอยู่ในผลงานที่ผมทำ เช่นภาพรีทัช หรืออาร์ตเวิร์คเก่าที่ลูกค้าส่งมาให้ปรับแก้ เป็นต้น จึงเกรงเกิดการเข้าใจผิดกัน
เพราะเกิดจากความรู้สึก ความภูมิใจของผู้สร้างสรรค์ผลงานที่ออกแบบ ความรัก ความหวงแหน จึงเกิดกระทู้ดังกล่าว นั่นก็เป็นที่มาของการเขียนบทความนี้
งานออกแบบบ้านเรายังขาดการส่งเสริมด้านการออกแบบจากเจ้าของงาน ผมเคยเห็นงานออกแบบสวยมากแต่เปิดดูในหน้ากอง บก. ก็ไม่มีชื่อคนออกแบบ มีเพียงชื่อหน่วยงานที่ออกแบบ แต่ก็ไม่ใช่บริษัทออกแบบ งงจริงๆ ซึ่งก็หมายถึงการขาดการส่งเสริมศิลปินผู้สร้างสรรค์ผลงานนั่นเอง แล้วสังคมเราจะเจริญได้อย่างไร?
ต่างจากงานออกแบบของฝรั่ง เขายกย่องผลงานออกแบบดีดี มีลงลายเซ็นต์ หรือบริษัทที่ออกแบบบนผลงานนั้นๆเสียด้วยซ้ำไป นั่นคือที่มาของชื่อเสียงของศิลปินผู้สร้างสรรค์ที่มีมากมายในหลากหลายสาขาของฝรั่งเค๊า แต่ทำไมศิลปินไทยจึงมีน้อยเหลือเกินทั้งที่มีผลงานดีดีออกสู่ตลาดมากมาย นั่นก็เพราะว่าเจ้าของผลิตภัณฑ์สินค้า ไม่ต้องการให้มีชื่อคนออกแบบติดอยู่กับงาน หรือไม่เห็นความสำคัญ หรือเห็นว่าเป็นปัญหาเสียด้วยซ้ำ ผมกลับมองตรงกันข้าม งานชิ้นไหนมีการกำกับชื่อผู้สร้างสรรค์กลับดูดี ถึงแม้จะยังไม่เป็นที่รู้จัก ก็ดูดี ดูเป็นผลงานมีคุณภาพระดับหนึ่ง ไม่ใช่โนเนม
ผมผ่านงานออกแบบดีไซน์มามากกว่า 1,000 ชิ้น ก็นับชิ้นได้เลยว่ามีชื่อติดอยู่กับผลงานกี่ชิ้น ไม่ถึง 5 ชิ้นมั๊งครับ 555+
ส่วนเรื่องผลงานใครที่ติดมากับงานที่มาถึงมือผม ถ้าเจ้าของงานพบเห็นก็แจ้งด้วยนะครับ ผมจะให้เครดิต ติดชื่อไว้กับบทความของผม ว่าผลงานภาพรีทัชโดยใคร หรืออาร์ตเวิร์คเก่าเคยออกแบบไว้ก่อนหน้านี้โดยใคร เพราะเมื่องานผ่านมาถึงผมก็ไม่รู้ว่างานชิ้นนี้ใครเคยทำมาบ้าง
หวังว่าบทความนี้จะสร้างความกระจ่าง ความเข้าใจที่ดี ร่วมกันในสังคมครับ
0 Comments: